بسم هو الهادي

بارها و بارها گفته ايم و بازهم به رسم تکرار،مکرر میکنیم و خسته نميشويم از گفتن آرمانهايمان،آرمانهايي که گاه از پنجره نگاه دوستاني شعار مي آمد و گاهي هم تنها تلاشي بيهوده و عبس و حتي مسخره...
از آرمان ها سخن گفتيم؛از آرمان هايي که در سر ميپرورانديم و اميد تلاشمان به دنیا آمدنشان بود.آرمانهايي که گاه آنقدر دست نيافتني و بزرگ بودند که ترسمان ميگرفت که نکند شعار باشند و ما به خيال کودکانه خود آنها را آرمان ميپنداشتیم.

خواستيم حرفهايمان را بزنيم که گاه بوي قرمه سبزي ميدادند و گاه عطر خنده و طنز را ميشد از آنها بوييد.وتفکراتمان را نه به روزي کاغذ درختي بلکه صفر و يک کرديم و حک نموديم بر تارک وجودي مجازي در عين حقيقتش يعني...

سايه...

سايه شديم تا حرفي نو بزنيم از جنس گوهرهايي که سال هاست گمشان کرديم.در زماني که حتي حرف هاي نو هم بوي کهنگي ميدهند آمديم تا به قول امير عشق«سخني تازه بگوييم تا دو جهان تازه شود».

و حال از طبيعت آموختيم و از مرغان دريايي و پرستوهاي عاشق که حالا ميفهمم دليل عاشق پيشگيشان را.و آموختيم که هرگاه نشد آنچه بايستي ميشد و نبود آنچه بايست بود پس فرار بهترين راه براي نجات عشق است.

فرار  نه از براي آسودگي و خيالي تن نه...بلکه فرار براي شروع تلاشي دوباره،تلاشي براي زيستن فکر و انديشه در جايی ديگر....
و از اين رو بود که ما هم به رسم مرغان دريايي و به آيين پرستو ها میکوچیم از خانه اي به خانه ديگر و از وطني به وطن ديگر...
الآن که اين نامه را ميخوانيد ما ديگر اينجا نيستيم و سفري کرديم بي پل بازگشت تا بشود در جايي ديگر؛آرمان هاي بزرگ کودکانه يمان را اندکي به واقعيت شبيه کنيم.

ماه ميهماني دوست را به فال نيک گرفتيم و آغاز کريدم سفر را و به پايان برديم ماندن و بودن در اين خانه را.

آدرس جديدمان را مينويسم برايتان تا اگر روزي دلتان برايمان و براي حرفهايمان گرفت؛به ما سري بزنيد.

www.saayeeh.ir

سوم امرداد سال يک هزار و سيصد و نود و يک
دوست دار هميشگي شما
سايه

برای استفاده از مطالب گذشته سایه به شاخه موضوعات مراجعه فرمایید...

یا علی...